Uuuuuuuuuuuuuuuu!

Bada gutxienez hilabete hiri honetako kale eta etxe-atariak kalabazek okupatu dituztela. Besterik ez da ikusten bazterretan. Lehenengo, supermerkatu eta dendetan ikusi nituen pila itzelak. Kalabazaz betetako kaxa erraldoiak.

Gero, pilo haiek husten hasi ziren neurrian, etxeetako atarietan agertu ziren kalabaza horiek, baina eraldatuta.

Beste asko bezala, hau ere, eurengana egokitu eta gero eurena bezala esportatu duten tradizioa dute estatubatuarrek. Jatorria, ordea, Eskozian eta Irlandan du kalabaza protagonista bihurtu duen jai honek.

Zelten artean bizi omen zen Jack izeneko nekazari xuhur bat. Gaiztoa omen zen gizona, eta beldurtuta omen zituen inguruko denak. Luzifer deabrua bera ere joan omen zitzaion zitalkeria zenbaterainokoa zuen neurtzera. Eta baita ederki neurtu ere!

Eseri omen ziren elkarrekin tabernan biak, eta majo edandakoan Luziferrek aitortu zion Jacki bere bila joana zela hara, egindako gaitzengatik infernura eraman nahi zuela berekin. Jackek, zuhur, azken desio bat eskatu nahi ziola: elkarrekin edatea azken tragoa tabernan. Deabruak, baietz. Tragoa edandakoan, ordea, komeria galantak, bietako inork ez baitzuen dirurik tabernako zorra ordaintzeko. Erronka bota zion orduan Jackek deabruari: Benetan halako ahalmentsua bazen bihur zedila txanpon eta ordain zezala berak zorra. Esatea nahikoa izan zuen, Luziferrek hura egiteko. Jack bizkorrak, orduan, ordaintzeko erabili ordez deabru txanpondua poltsikoan sartu zuen, zilarrezko gurutze baten alboan. Hura jasan ezinda, deabruak ateratzeko mesedez handik... Jack xuhurrak, baietz, baldin eta urtebetean bakean uzten bazuen. Deabruak, tratua onartu noski.

Urtebeteren buruan itzuli zen Luzifer bere mendeku gosea asetzera. Jackek oraingoan ere asmatu zuen, ordea, trikimailua. Joango zela berekin infernura, baino mesedez, arbolatik lor ziezaiola sagar bat, azken otordua egiteko.

Azken desio hori ukatzea larregi irudituta, igo zen arbolara deabru inozoa eta orduan urratu zuen gurutze bat nekazariak arbolaren azalean. Hura jasan ezinda, Luziferrek berriz onartu behar izan zuen nekazariaren tratua: Utziko ziola alde egiten, 10 urtean berriz aurrean agertzen ez bazitzaion.

Hamar urte horiek igaro baino dezente lehenago hil zen Jack nekazari xuhurra. Zerura ate-joka agertu zenean, segituan bidali zuen San Pedrok etorritako bidetik, bizitzan izandako portaera zikoitzek zeruko aterik ez ziotela zabalduko esanez.

Infernura joan zenean ere ongietorririk ez zioten egin, Luziferrek gogoan baitzituen egin zizkionak. Hustutako arbi batean kandela bat sartu, eta batera eta bestera ibiltzera kondenatu zuten, inon tokirik aurkitu ezinda, Jack koitadua.

Erabat pagano bihurtuta egon arren, Halloween egunak oinarrizko loturak ditu zelten sineskerekin eta kristauen Domusantu egunarekin. Egun horretan, hildako eta bizidunen arteko ateak irekita daudela diote. Eskozia eta Irlandan errotutako istorio hau, Iparramerikara ekarri zuten etorkinek, eta hemen hartu du, azkenean, beste inon baino indar gehiago. Garai bateko arbiaren ordez, kalabaza mardulak erabiltzen dituzte orain eguna ospatzeko. Irlandar etorkinei, XIX. mendean etorri zirenean, zail egin zitzaien Amerikan arbiak aurkitzea. Kalabazak, aldiz, erruz topatu zituzten, udazkenean izaten baita uzta. Gainera, errazagoa da kalabazak zulatu eta eraldatzea.

Bihar, Jack xuhurrak Luziferri egiten zion bezala, trick or treat, tratua edo azpijokoa proposatuz etxez etxe ibiliko dira haurrak. Azpijokoen beldur, tratua aukeratuko dute bizilagunek, eta karameluz beteko dituzte neska mutikoen poltsikoak.

Uuuuuuuuu!!!